Ο Ντιέγκο Σιμεόνε, ball-boy

Άρθρο της Ελ Παϊς για τη μεθοδολογία του Ντιέγκο Σιμεόνε ως προπονητή, αλλά και όχι μόνο…

Ο Σιμεόνε, στις εξέδρες του Β. Καλδερόν μετά την αποβολή του κόντρα στη Μάλαγα. Φωτο: Χουάν Μεδίνα, Ρόιτερς.

Ο Ντιέγκο Σιμεόνε, ball-boy

Το 1982, στο στάδιο Λίνιερς της Βελέζ Σάρφιλντ, ένα από τα παιδιά που μάζευαν τη μπάλα, προσβλέποντας σε ποδοσφαιρική καριέρα, αποβλήθηκε που μία δεύτερη μπάλα επέτρεψε στη γηπεδούχο ομάδα να εκδηλώσει μια γρήγορη επίθεση. Το τερτίπι του είχε ως αποτέλεσμα ένα γκολ εις βάρος της Μπόκα Τζούνιορς που είχε κάτω από τα δοκάρια τον Λόκο Γκάτι, αποσβολωμένο από τις δύο μπάλες στο γήπεδο. Το νεαρό μπουμπούκι, που εν συνεχεία αποβλήθηκε από τον διαιτητή, δεν ήταν άλλο από τον Ντιέγκο Πάμπλο Σιμεόνε.    

  

Το ευτράπελο διηγήθηκε με χαλαρή διάθεση ο ίδιος ο Σιμεόνε λίγες μόνο ημέρες από την ανακοίνωση τού τέλους της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής, σε συνέντευξη που παραχώρησε τον Δεκέμβριο του 2005 στην εφημερίδα της χώρας του, Λα Νασιόν: «Ο Λόκο Γκάτι βγήκε από την εστία του, έκανε λάθος εκτίμηση και χρειάστηκε να διώξει την μπάλα όπως-όπως… αλλά εκείνη βρήκε στα κάγκελα του γηπέδου και γύρισε στον αγωνιστικό χώρο. Εγώ βρισκόμουν ακριβώς εκεί, να μαζεύω μπάλες, και πέταξα γρήγορα μιαν άλλη στον Βανεμεράκ που ερχόταν με φόρα. Ο Λόκο δεν κοιτούσε, παρά μόνο την μπάλα που είχε γυρίσει στο γήπεδο, κι έτσι του κάνανε ένα σουτ με την άλλη που πήγε και καρφώθηκε στο τέρμα του. Διαιτητής ήταν ο Χουάν Κάρλος Λουστάου… που πλησίασε προς το μέρος μου και μου είπε να βγω έξω. Απίστευτο! Μ’ έχουν πετάξει έξω ακόμη και ως ball-boy!»   

Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, ο Σιμεόνε θα πρέπει να απουσιάσει από τον πάγκο της Ατλέτικο στα τρία παιχνίδια που της απομένουν για να ολοκληρώσει το πρωτάθλημα, λόγω της εντολής του σε κάποιον κοντά στον πάγκο του να πετάξει μέσα μια μπάλα για να ανακόψει μια αντεπίθεση της Μάλαγα κοντά στο τέλος του ημίχρονου. Ύστερα κι απ’ την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων να διατηρηθεί η ποινή των τριών αγωνιστικών στον προπονητή, αφού δεν ήταν δυνατό να προσδιοριστεί επακριβώς ο υπαίτιος της πράξης, ο Σιμεόνε θα ξεκινήσει την έκτισή της στις εξέδρες του Βιθέντε Καλδερόν στο παιχνίδι με τη Ράγιο Βαγεκάνο, την επόμενη εβδομάδα σε αυτές του γηπέδου της Λεβάντε και θα την ολοκληρώσει στο εντός έδρας ματς με τη Θέλτα. Τρία παιχνίδια που για την ομάδα του παίζεται ολόκληρο το πρωτάθλημα. Τρία παιχνίδια που η εικόνα του στις εξέδρες θα θυμίζει το αντιποδοσφαιρικό και αντιαθλητικό τρικ που σκαρφίστηκε.    

   

Ο Σιμεόνε υπέδειξε ένα από τα ball-boys της Ατλέτικο στη συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι με τη Μάλαγα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό για να του δοθεί άφεση αμαρτιών. Οι εικόνες δεν δείχνουν κανέναν μικρό να ρίχνει μέσα τη δεύτερη μπάλα, κι υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι μπορεί αυτή να έφυγε από το χέρι κάποιου κοντά στον πάγκο. Ο Σιμεόνε δέχτηκε την ποινή αδιαμαρτύρητα, έχοντας συνείδηση της υπαιτιότητάς του και των προβλεπομένων από τον κανονισμό, όμως η πράξη αποτελεί μια κηλίδα που δίνει τροφή στον διάλογο περί των αξιών που αναδεικνύονται, ο οποίος φούντωσε αμέσως μετά τον αποκλεισμό της Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.  

Για όσους έχουν διατελέσει ball-boys, η δουλειά τους αυτή ξεπερνά το να δίνουν απλώς την μπάλα πίσω. Πρωταρχικό μέλημα του Σιμεόνε, όταν η Ατλέτικο έπαιζε στον τελικό Κυπέλλου με τη Ρεάλ στο Μπερναμπέου το 2013, ήταν ακριβώς το να μοιραστούν εξίσου τα δώδεκα παιδιά που θα μάζευαν την μπάλα: έξι της Ρεάλ, έξι και της Ατλέτικο. Δεν έκανε πίσω μέχρι να του περάσει.   

Η Ατλέτικο και ο Σιμεόνε, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των συλλογών, παίζουν με τα ball-boys αναλόγως του σκορ και των συνθηκών στο παιχνίδι. Έχουμε δει τον προπονητή της Ατλέτικο να τα παροτρύνει να δώσουν την μπάλα γρήγορα, σπουδή που μάλλον έχει βάλει κι αυτή το χεράκι της στην επίτευξη κάποιου γκολ της ομάδας του στο Βιθέντε Καλδερόν. Αυτό που δεν τον είχαμε δει ποτέ να κάνει ήταν να επιχειρεί να ανακόψει το παιχνίδι τού αντιπάλου με έναν τρόπο τόσο μπαγαπόντικο.

Μετάφραση: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου

Ούγο Σάντσες: «Δεν υπάρχουν πια «εννιάρια» σαν κι εμένα»

Συνέντευξη του σούπερ-σταρ των 80’ς, Ούγο Σάντσες, στην Ελ Παΐς, με αφορμή το ντέρμπυ της Μαδρίτης, Ρεάλ-Ατλέτικο. Μιλάει για το σύγχρονο ποδόσφαιρο και τους επιθετικούς του, τη σχέση του με το γκολ, τον νέο του ρόλο ως προπονητής, την εθνική ομάδα της χώρας του και το επερχόμενο Κόπα Αμέρικα.

sportige.com

 

Ο Ούγο Σάντσες νιώθει ότι σε αυτόν οφείλεται η παρουσία ενός μεξικανού ποδοσφαιριστή σε κάθε μία από τις ομάδες της Μαδρίτης που αγωνίστηκε[1]: Τσιτσαρίτο στη Ρεάλ, Ραούλ Χιμένες στην Ατλέτικο και Ακίνο στη Ράγιο Βαγεκάνο. «Αυτό αποδεικνύει και το σημάδι που άφησα», υποστηρίζει. Σήμερα του λείπει το ισπανικό ποδόσφαιρο, ενώ αναμένει πρόταση για να καθίσει σε κάποιον πάγκο. Η νοσταλγία του για το γκολ: «Ήταν η τροφή μου».

Πώς βλέπεις τη Ρεάλ και την Ατλέτικο;

Απάντηση: Η Ρεάλ είναι πολύ συμπαγής, πολύ ισορροπημένη. Το παιχνίδι της είναι πολύ αποτελεσματικό. Από το κέντρο και μπροστά είναι πολύ γρήγορη και σε αυτές τις γραμμές υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των παικτών. Η Ατλέτικο είναι πολύ δουλεμένη τακτικά. Φαίνεται το χέρι του Σιμεόνε. Οι ομάδες αντανακλούν τον χαρακτήρα των προπονητών τους.

Μοιάζουν με τις ομάδες που εσύ γνώρισες;

Απάντηση: Αυτή που έχει αλλάξει περισσότερο κι έχει μεγαλύτερη δυναμική είναι η Ατλέτικο. Η Ρεάλ είχε πάντα τους καλύτερους στον κόσμο, και τώρα ακόμη περισσότερο, με την ελεύθερη διακίνηση των ποδοσφαιριστών και τους ισπανοποιημένους. Το ποδόσφαιρο έχει παγκοσμιοποιηθεί. Πρώτα ήμασταν μόνο τρεις ξένοι σε κάθε ομάδα και είχαμε μεγαλύτερη πίεση. Υπήρχε απαίτηση να αποδείξουμε το γιατί παίρναμε τη θέση ενός ισπανού.

Εσύ μπορούσες να αποκτήσεις ισπανική υπηκοότητα;

Απάντηση: Ποτέ δεν μου το ζήτησαν. Με εκθείαζαν οι ομοσπονδιακοί προπονητές που έλεγαν: «Τι κρίμα που ο Ούγο έχει παίξει με την Εθνική της χώρας του». Η γυναίκα μου είναι από τη Μαδρίτη, οι κόρες μου έχουν και τις δύο εθνικότητες και για συναισθηματικούς λόγους δεν αποκλείω το ενδεχόμενο της υπηκοότητας, αλλά δεν έχω κινήσει τις διαδικασίες.

Πόσο έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο για έναν ποδοσφαιριστή;

Απάντηση: Αρκετά. Τα αυθεντικά σέντερ-φορ περιοχής, όλο και λιγοστεύουν. Σήμερα οι επιθετικοί είναι πιο κινητικοί. Λίγοι ποδοσφαιριστές έχουν τα στοιχεία για να είναι εννιάρια. Σήμερα τα εννιάρια έχουν εκλείψει γιατί οι επιθετικοί βγαίνουν από πίσω ή από τα πλάγια. Λίγοι είναι αυτοί που μένουν στατικοί μέσα στη μεγάλη περιοχή, στη γραμμή πυρός. Γι αυτό και αντιμετωπίζουν προβλήματα προσαρμογής σε αυτή την αλλαγή του παιχνιδιού ο Σουάρες στη Μπαρτσελόνα, όπως συνέβη και με τον Ιμπραΐμοβιτς, και ο Ντιέγο Κόστα στην Ισπανία. Υπέφεραν τόσο που έπρεπε να διαφοροποιήσουν το παιχνίδι τους κι έπειτα να αλλάξουν και ομάδα. Ούτε η Ισπανία ούτε η Γερμανία, οι τελευταίοι πρωταθλητές κόσμου, δεν είχαν καθαρό εννιάρι. Υπήρξε μια αλλαγή, λόγω της έλλειψης παικτών περιοχής. Δεν υπάρχουν πια εννιάρια σαν κι εμένα. Υπάρχει ακόμα ο Ντρογκμπά. Είναι από τους λίγους που διατηρεί τα στοιχεία του κλασικού σέντερ-φορ.

Γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι παίκτες;

Απάντηση: Ανέκαθεν οι πιο καλοπληρωμένοι ήταν οι γκολτζήδες, τα εννιάρια, οι σπεσιαλίστες. Ήταν οι πιο ακριβοί. Σήμερα έχουν βγει γκολτζήδες, χωρίς όμως τέτοια χαρακτηριστικά. Το παράδειγμα είναι ο Μέσι κι ο Ρονάλντο. Ξεκινούν πάντα από πίσω ή από τα πλάγια. Ο Φερνάντο Τόρες είναι ένα εννιάρι μοντέρνο, με κίνηση στον χώρο, δεν είναι καθαρός παίκτης περιοχής.

Ρονάλντο ή Μέσι;

Απάντηση: Μου αρέσει η φιλοδοξία τους, ο επαγγελματισμός τους, η αφοσίωσή τους. Ήμουν κι εγώ σαν κι αυτούς. Είχα κι εγώ τη δίψα τους. Σαν προπονητής, θα υπέγραφα τον γιο τους.

Πώς εξηγείται η εμμονή ενός επιθετικού για το γκολ;

Απάντηση: Για μένα το γκολ ήταν η τροφή μου. Χρειαζόμουν να τρώω, να βάζω γκολ, για να ικανοποιήσω την ανάγκη μου. Ήταν θέμα επιβίωσης. Χρειαζόμουν το γκολ για να είμαι προσωπικά εντάξει, να είμαι ευχαριστημένος. Εάν σκόραρα και κερδίζαμε ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Όταν δεν σκόραρα ή έχανα, ήμουν διαφορετικός. Η ψυχική μου κατάσταση άλλαζε. Δεν ήμουν ικανοποιημένος. Ήταν σαν να τρώω και να μην χορταίνω.

Υπάρχει κάποιος ικανός να σημειώσει 38 γκολ με μία επαφή, όπως έκανες εσύ;

Απάντηση: Αυτό σίγουρα το βλέπω δύσκολο. Είναι ένα ρεκόρ δύσκολο να καταρριφθεί. Εγώ ήμουν γεννημένος σέντερ-φορ. Σκόραρα με όλα τα μέρη του σώματος. Ήμουν καθαρά παίκτης περιοχής που δεν έβγαινε από τον χώρο ασφαλείας του.

Ονειρεύεσαι ότι βάζεις γκολ;

Απάντηση: Ονειρεύομαι πολλές φορές ότι παίζω. Και όταν ξυπνάω, με πιάνει απογοήτευση. Όταν η Ρεάλ έκανε το παιχνίδι προς τιμήν μου κόντρα στην Παρί Σεν Ζερμέν, ήταν καλύτερα κι από ταινία. Όταν την επόμενη μέρα ξύπνησα, είδα τη σύζυγό μου και της είπα: «Πόσο θα μου άρεσε να μην είχα ξυπνήσει από αυτό το υπέροχο όνειρο».

Πώς αισθάνεσαι σαν προπονητής στον πάγκο;

Απάντηση: Όταν απολαμβάνεις όσο δεν πάει την αδρεναλίνη, την ατμόσφαιρα, είναι σαν να παίζεις. Ως προπονητής έχεις πιο πολλή ευθύνη παρά απόλαυση. Ως παίκτης, τα παιχνίδια που μου άρεσαν περισσότερο ήταν αυτά με τη μεγαλύτερη ένταση. Ως προπονητής, έχω συνηθίσει στην πίεση, στις δύσκολές αποφάσεις. Μου αρέσει αυτό.

Ποιον προπονητή της καριέρας σου εκτιμάς περισσότερο;

Απάντηση: Αυτός που με επηρέασε περισσότερο ήταν ο Λουίς Αραγονές, με τον χαρακτήρα του, τη νοοτροπία του, το στυλ του. Οι Τζον Τόσακ και Μπόρα Μιλουτίνοβιτς, επίσης. Προτού ξεκινήσω την καριέρα μου ως προπονητής, ταξίδεψα ανά τον κόσμο για να γνωρίσω τις συνταγές μεγάλων προπονητών. Το έκανα με τον Αραγονές, τον Τόσακ, τον Κλεμέντε, τον Καμάτσο, τον Καπέλο· μέχρι ο Γιόχαν Κρόιφ με έβαλε στο σπίτι του. Είναι ευχάριστο σαν στρατηγός να μαθαίνεις από όλους.

Πώς βλέπεις την εθνική ομάδα του Μεξικό;

Απάντηση: Δεν είναι στο καλύτερο επίπεδο. Χρόνια τώρα υπάρχουν άστοχοι διοικητικοί χειρισμοί και αποφάσεις, κι αυτό έχει βλάψει την εθνική ομάδα. Στο Μεξικό συνεχίζει να υπάρχει το καθεστώς πολυϊδιοκτησίας ομάδων, το ίδιο αφεντικό έχει δύο ή τρεις ομάδες, κι αυτό επηρεάζει την αξιοπιστία. Η Ομοσπονδία, η διαιτησία, η Λίγκα, όλα τα κουμαντάρουν οι ιδιοκτήτες των ομάδων, που οι ίδιοι επηρεάζονται από τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα, την Τελεβίσα και την Τελεβισιόν Αζτέκα. Είναι μονοπώλιο. Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι ανεξάρτητοι, δεν υπάρχει το όργανο που θα τους υπερασπιστεί. Ούτε οι διαιτητές είναι ανεξάρτητοι. Το επίπεδο της εθνικής επηρεάζεται από αυτό. Κοντέψαμε να μείνουμε έξω από το Μουντιάλ της Βραζιλίας.

Τι πιστεύεις για τον Τσιτσαρίτο;

Απάντηση: Με προβληματίζει που δεν έχει διάρκεια. Ήταν χρήσιμος στη Ρεάλ, επανενεργοποίησε τον Μπενζεμά. Είχε αράξει κάπως στη θέση του και η άφιξη του Τσιτσαρίτο τον πίεσε να αναλάβει τις ευθύνες του στο να σημειώνει και να δημιουργεί γκολ. Έχει λειτουργήσει αυτή η πίεση.

Καταλαβαίνεις την άρνηση ενός παίκτη, όπως ο Κάρλος Βέλα, να παίξει με την εθνική του ομάδα;

Απάντηση: Είναι προσωπικό θέμα. Ούτε εγώ δεν θέλησα να παίξω στην εθνική ομάδα κάποια στιγμή, λόγω κακής συμπεριφοράς ενός Προέδρου της Ομοσπονδίας. Είχα την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση. Ο Κάρλος κάτι είχε για να πάρει αυτή την απόφαση, που κανείς δεν το ξέρει, μόνο αυτός. Τώρα επέστρεψε κι έχει αποδείξει το ταλέντο του.

Ένα προγνωστικό για το Κόπα Αμέρικα;

Απάντηση: Με εμένα στον πάγκο, το 2007, ήμασταν τρίτοι. Είναι η θέση που μας αρμόζει, κάτω από τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Τώρα η Ουρουγουάη, η Χιλή και η Κολομβία κάνουν δύσκολο το να είσαι σε αυτή τη θέση.   

Μετάφραση στα ελληνικά: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου   

---

[1] Στην Ατλέτικο Μαδρίτης αγωνίστηκε από το 1981 έως το 1985, στη Ρεάλ Μαδρίτης από το 1985 έως το 1990 και στη Ράγιο Βαγεκάνο την περίοδο 1993-94. Με τη Ρεάλ κατέκτησε 5 συνεχόμενες φορές τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στο ισπανικό πρωτάθλημα (βραβείο Πιτσίτσι), ενώ κατέχει και το ακατάρριπτο, έως σήμερα, ρεκόρ (1989-90)  των 38 γκολ με μία επαφή.

Ένα οικονομικό σύστημα που λέγεται ποδόσφαιρο

Παρακάτω παρατίθεται μεταφρασμένο το άρθρο του μεξικανού καθηγητή Οικονομίας φυσικών πόρων και βιώσιμης ανάπτυξης, Sergio E. Martínez Rivera,  σχετικό με την οικονομική ή/κι επιχειρηματική πλευρά του ποδοσφαίρου. Παρουσιάζει ενδιαφέρον η οπτική ενός λατινοαμερικάνου για τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό και οργάνωση, κάτι που πιθανόν να θυμίσει τη δική μας οπτική, παρότι ευρωπαίοι οι ίδιοι. Θεωρώ απαραίτητο να διευκρινίσω ότι στις αναφορές του στην Ευρώπη και τις ως προς αυτήν δομές –πιθανότατα- δεν είχε υπ’ όψιν του την Ελλάδα, οπότε οι όποιοι εθνικοί συνειρμοί σας δημιουργηθούν με αφορμή τις αναφορές του στο μεξικάνικο πρωτάθλημα(τακι) ή στην διοργάνωση του Μουντιάλ της Βραζιλίας του 2014 είναι δικαιολογημένοι…  

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γερμανίας ανακηρύχθηκε πρωταθλήτρια του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2014 στην Βραζιλία. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, αυτό έδωσε τροφή σε αναλύσεις που προσπαθούν να εξηγήσουν το γιατί αυτή η εθνική μαζί με άλλες επτά είναι οι μοναδικές που το έχουν καταφέρει, από τότε που η FIFA (Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου) δημιούργησε τον θεσμό, στις 30 Ιουνίου του 1930.

Με αφετηρία αυτά τα δεδομένα, αυτό το δοκίμιο θα προσπαθήσει να στοχαστεί πάνω σε δυο ζητήματα, από οικονομικής πλευράς. Πρώτον, να κάνει σαφές ότι μια ομάδα και μια επαγγελματική λίγκα (πρωτάθλημα/διοργάνωση) αποτελούν επιχειρηματικούς οργανισμούς, γι αυτό και η επιτυχία τους εξαρτάται από το μοντέλο επιχειρηματικότητας που πιθανόν χρησιμοποιούν. Δεύτερον, να παρατηρήσει το πως γύρω από το ποδόσφαιρο έχει δημιουργηθεί ένα οικονομικό σύστημα ιδιαίτερα αποδοτικό, κατά πρώτο λόγο για την FIFA και κατ’ επέκταση για άλλους τομείς και μεσάζοντες.

Από ρεαλιστικής πλευράς, μια επιχείρηση παρουσιάζεται ως ένας οργανισμός με στόχο τη μεγιστοποίηση εισροών με το λιγότερο δυνατό λειτουργικό κόστος για την επίτευξη αυξανομένων κερδών ούτως ώστε να αποκτήσει προνομιακή θέση στην αγορά του ανταγωνισμού. Από κοινωνικής πλευράς, θεωρείται ότι η επιχείρηση οφείλει να υπερβεί τον οικονομικό αυτοσκοπό για να δημιουργήσει οφέλη για την κοινωνία και το περιβάλλον με διάφορους τρόπους. Γι αυτό και δεν πρέπει να εκπλήσσει το ότι η Γερμανική Ομοσπονδία (DFB) με τους χορηγούς της χρηματοδότησαν ένα ολόκληρο οικοδομικό συγκρότημα στην Μπαϊα, όπου κατέλυσε η εθνική Γερμανίας. Αυτό που τράβηξε την προσοχή είναι ότι αυτό το συγκρότημα, κατασκευασμένο από βραζιλιάνικα εργατικά χέρια, έμεινε τελικά στα χέρια της τοπικής κυβέρνησης για τις ανάγκες του πληθυσμού της περιοχής (14 κατοικίες, αυτοκινητόδρομος, νοσοκομείο, γήπεδο ποδοσφαίρου, σχολείο, εστιατόριο, πισίνα κι ένα αεροδρόμιο).

Το ευρωπαϊκό μοντέλο επιχειρηματικότητας λειτούργησε ως έμπνευση και για άλλες χώρες αν και με λιγότερη επιτυχία και ισχνά αποτελέσματα, μιας και για την επιτυχία επηρεάζουν η ματιά και αντίληψη αυτού που επιχειρεί, όπως και μια σειρά από άλλους παράγοντες. Για παράδειγμα, οι επικεφαλείς των ευρωπαϊκών ομάδων ακολουθούν περισσότερο τις ιδέες περί επιχειρηματικότητας του  Joseph A. Schumpeter, υπουργού οικονομικών της Αυστρίας και καθηγητή στο Χάρβαρντ, που έγιναν μεταγενέστερα αποδεκτές κι από τον Peter Drucker, τον μεγαλύτερο φιλόσοφο περί διοίκησης του 20^ου αιώνα, συμφωνώντας ότι πρόκειται για πρόσωπο που διακρίνεται για το καινοτόμο των αντιλήψεών του, ψάχνοντας διαρκώς για αλλαγές και προσπαθώντας να εξαλείψει απαρχαιωμένες δομές που εμποδίζουν μια επιχείρηση να φτάσει στην κορυφή του ανταγωνισμού.

Στην Ευρώπη το πλάνο ξεκινά με την εκπαίδευση των ποδοσφαιριστών από μικρή ηλικία στις σχολές ποδοσφαίρου και συνηθίζει να έχει πολυσχιδή χαρακτήρα. Ως προς το θεσμικό τους πλαίσιο, τα πρωταθλήματα και οι ομάδες έχουν ένα υψηλό επίπεδο οργάνωσης, επαγγελματισμού και σχεδιασμού που επιτρέπει την διαρκή ανάπτυξή τους. Τέτοια είναι η περίπτωση χωρών όπως η Αγγλία όπου το 2011 δημιουργήθηκε η Σχολή Επιχειρήσεων Ποδοσφαίρου (UCFB) στην οποία ξεχωρίζουν τα μαθήματα της Διοίκησης οικονομικών επιχειρήσεων, Μάρκετινγκ και Δημοσίων σχέσεων για την σωστή διαχείριση ενός συλλόγου. Σε αυτό προσθέστε το ότι το ο ανταγωνισμός στην Ευρώπη διαρκεί περίπου εννιά μήνες (38 αγωνιστικές) και η ομάδα που συγκεντρώνει τους περισσότερους βαθμούς τερματίζει πρωταθλήτρια. Δηλαδή, απλά ο καλύτερος κερδίζει. Όλα αυτά εξηγούν σε μεγάλο βαθμό την εξάσκηση, ποιότητα και το θέαμα που προσφέρουν οι ευρωπαϊκές ομάδες.

Στο Μεξικό, από την άλλη, ακολουθείται ένα, σχεδόν ολοκληρωτικά, διαφορετικό πλάνο που έχει ως κεντρικό στόχο την επίτευξη βραχυπρόθεσμου κέρδους. Ένα τέτοιο σχέδιο δικαιολογεί την ύπαρξη μικρών τουρνουά με ένα Πρωταθληματάκι, την συνεχή έλευση ξένων ποδοσφαιριστών και τις συνεχόμενες αλλαγές παικτών και τεχνικών επιτελείων.

Όπως κάθε μεγάλο οικονομικό σύστημα, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δημιουργεί κέρδη εκατομμυρίων για τις ομοσπονδίες, τις ομάδες, όπως και για άλλους τομείς και κλάδους, έμμεσα ή άμεσα. Σε διαφοροποίηση με άλλα σπορ, το ποδόσφαιρο αποδίδει σε μόνιμη βάση από τη διεξαγωγή μιας ευρείας γκάμας εθνικών, τοπικών και παγκοσμίων διοργανώσεων. Δεν ωφελείται μόνο ο επιχειρηματίας ιδιοκτήτης μιας ομάδας, αλλά και οι κατά τόπους αγορές και οι κυβερνήσεις δια της δημοσιονομικής οδού, για παράδειγμα. Υπάρχουν χώρες όπως η Αργεντινή που εξειδικεύονται στην εξαγωγή ποδοσφαιριστών, το οποίο επιφέρει διάφορα έσοδα για μια σειρά συμμετεχόντων: τον ποδοσφαιριστή, τον μάνατζερ, τον σύλλογο που πουλάει τα δικαιώματα του παίκτη όπως και τις χώρες, εξαγωγής και εισαγωγής, μέσω της φορολόγησης. Σε αυτό, η Αργεντινή κατέχει την πρώτη θέση σε εξαγωγή ποδοσφαιριστών όταν το 2014 μεταγράφηκαν, σε διάφορους συλλόγους διεθνώς, 1.945 ποδοσφαιριστές της για ένα ποσό που προσεγγίζει τα 275 εκατομμύρια δολάρια.

Ωστόσο, δεν είναι όλα ανθηρά αφού στο όνομα της επίτευξης μεγαλύτερων εσόδων ο οπαδός φτάνει να μπουχτίσει με τόσο ποδόσφαιρο, ενώ παράλληλα παρακινείται στον καταναλωτισμό αγαθών και υπηρεσιών, κάτι που επιφέρει διάφορες επιπλοκές σε κοινωνικό και περιβαλλοντολογικό επίπεδο. Επιπλέον, ασκείται αυστηρή κριτική για την εκμετάλλευση που υφίσταται ο ποδοσφαιριστής. Σε αυτό το σημείο, ποδοσφαιριστές από διαφορετικά μήκη και πλάτη έχουν εκφραστεί εναντίον ενός τόσο εντατικού συστήματος ανταγωνισμού που τους κάνει να εμφανίζονται ως εμπόρευμα, από πολύ μικρή ηλικία. Κάποιοι παίζουν χωρίς την έγκαιρη καταβολή μισθών και μπόνους, άλλοι χωρίς καθόλου πληρωμή και στην πλειοψηφία τους στερούνται συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και ασφάλισης, ενώ ο εργοδότης τους μπορεί να διακόψει το συμβόλαιο τους όποτε το θελήσει.

Ομοίως, γεγονότα όπως ένα Μουντιάλ συνηθίζεται να κριτικάρονται, δεδομένου ότι τα κέρδη που δημιουργούν είναι βραχυπρόθεσμα, υλοποιούνται με δημόσιους πόρους και αυτοί που επωφελούνται περισσότερο είναι οι μεγάλες επιχειρήσεις, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Το Μουντιάλ της Βραζιλίας του 2014 διακρίθηκε για τις διαμαρτυρίες της βραζιλιάνικης κοινωνίας εναντίον της κυβέρνησης με το επιχείρημα ότι η χώρα χρειαζόταν μεγαλύτερες επενδύσεις σε υγεία, δημόσια ασφάλεια κι εκπαίδευση, τον περιορισμό της διαφθοράς του δημόσιου τομέα και όχι ένα Μουντιάλ. Απόδειξη αυτού είναι ότι από όλες τις υποδομές που κατασκευάστηκαν μονάχα οι σχετικές με μετακινήσεις και μεταφορές προβλέπεται να χρησιμεύσουν στο μέλλον.        

Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου

Πηγή:http://www.letraslibres.com