Το φάντασμα της Αλάμπρα (Ισπανικοί μύθοι όλων των εποχών)

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μετάφραση του μύθου El fantasma del Palacio del Emperador από τη συλλογή του Χοσέ Μαρία Μερίνο, Leyendas españolas de todos los tiempos (εκδόσεις Temas de Hoy, 2005). Καλές γιορτές!

Ο αυτοκράτορας Κάρλος Α’ γοητευμένος από το παλάτι της Αλάμπρα[1], βρίσκοντάς το όμως και κάπως άβολο για διαμονή, θέλησε να αποκτήσει εκεί μια κατοικία κατάλληλη, και ο αρχιτέκτονας Πέδρο Ματσούκα, που ανέλαβε την κατασκευή του, δεν μπόρεσε να αποφύγει την κατεδάφιση ορισμένων δωματίων που βρίσκονταν στη νότια πύλη του Αιθρίου των Μύρτων (Patio de los Arrayanes). Τελικά, οι τοίχοι του αναγεννησιακού κτιρίου ενσωματώθηκαν στο αραβικής αρχιτεκτονικής κτίριο.

Επιβεβαιώνεται ότι, ως συνέπεια μιας κατάρας, το αυτοκρατορικό παλάτι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, μένοντας χωρίς οροφή ο δεύτερος όροφος, και χωρίς τον τρούλο στον οποίο έπρεπε να καταλήγει η κατασκευή. Επιπλέον, ένα φάντασμα περιφέρεται έκτοτε στους χώρους του.

Η κατάρα προερχόταν από το σύνολο των κατοίκων της Γρανάδα, όντας αποστερημένοι σπιτιών και περιουσιών από τους χριστιανούς κατακτητές. Μάλιστα οι τελευταίοι, αφού βεβήλωσαν τους ιερούς χώρους κι έκαψαν τις βιβλιοθήκες, έφτασαν στο σημείο να απαγορεύσουν και τις αραβικές παραδοσιακές ενδυμασίες, επεμβαίνοντας έτσι με τρόπο αυταρχικό στην καθημερινή ζωή των κατοίκων. Όσο για το φάντασμα, πρόκειται για μια σημαίνουσα προσωπικότητα της Γρανάδα, τον Αμπούλ Ασουάντ.

Η απαγόρευση των παραδοσιακών ενδυμασιών καταντρόπιασε τόσο τους Άραβες που αποφάσισαν να προσφέρουν στον Αυτοκράτορα τους θησαυρούς και τα κοσμήματα, που είχαν κρύψει κατά την πτώση της πόλης στα χέρια των χριστιανών, με αντάλλαγμα την διαταγή απόσυρσης αυτού του νόμου. Ο εντεταλμένος να εκθέσει την πρόταση αυτή στον Αυτοκράτορα ήταν ο Αμπούλ Ασουάντ, που ετοιμαζόταν να παντρέψει την κόρη του, Αράξα, με τον εξέχοντα ιππότη Αμπντ ελ Μελέκ.

Εάν ο Αμπούλ Ασουάντ ανέβαινε στον Πύργο του Κεριού (Torre de la Vela) διατηρώντας φορεμένο το τουρμπάνι του, αυτό θα σήμαινε ότι οι διαπραγματεύσεις με τον αυτοκράτορα Κάρλος Α’ είχαν καταλήξει επιτυχώς. Γίνεται κατανοητό ότι η επιτυχία μιας τέτοιας αποστολής θα σήμαινε και την καταστροφή των κατοίκων, μιας και θα ζούσαν καταδικασμένοι στη φτώχεια, όμως ταυτόχρονα θα απαλλάσσονταν από έναν αβάσταχτο εξευτελισμό.

Τον καιρό εκείνο ο Κάρλος Α’ άρχιζε να μελετά τα σχέδια της ανακατασκευής του παλατιού και του καλοφάνηκε μια πρόταση που θα του επέτρεπε να πληρώσει τα έξοδα. Έτσι, ο Αμπούλ Ασουάντ ξεπρόβαλε στον πύργο με το τουρμπάνι στο κεφάλι, όμως όταν έφτασε στην πόλη έμαθε ότι ο αρραβωνιαστικός της κόρης του, μη μπορώντας να αντέξει το βάρος της επερχόμενης ένδειας, είχε δώσει τέλος στη ζωή του και ότι η κόρη του, Αράξα, είχε προσβληθεί από άνοια την οποία και δεν ξεπέρασε ποτέ.

Παρά τα πλούτη των Αράβων της Γρανάδα, οι πόροι για να ολοκληρωθεί το παλάτι αποδείχθηκαν ανεπαρκείς. Και κάπου εκεί τριγυρνά και το φάντασμα του Αμπούλ Ασουάντ, υπό τη μορφή ενός ηλικιωμένου κουρελή. 

Μετάφραση: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου     

---

[1] Πρόκειται για παλάτι-φρούριο το οποίο φιλοξενούσε τον Ηγεμόνα και την Αυλή του μουσουλμανικού Βασιλείου  της Γρανάδα. Με την πτώση της τελευταίας, το 1492, πέρασε στα χέρια των χριστιανών. Ετυμολογικά, προέρχεται από την αραβική γλώσσα και σημαίνει «η Κόκκινη».