Τι σημαίνει το γεγονός ότι οι αυτονομιστές απέκτησαν την πλειοψηφία στις εκλογές της Καταλονίας; (BBC Mundo)

Τι σημαίνει το γεγονός ότι οι αυτονομιστές απέκτησαν την πλειοψηφία στις εκλογές της Καταλονίας;

Άρθρο του BBCMundo σχετικά με τις πρόσφατες τοπικές εκλογές στην Καταλονία που ανέδειξαν πρώτη δύναμη τους αυτονομιστές του "Junts per Si"

theguardian.com

Περισσότερα από 5 εκατομμύρια Καταλανών προσήλθαν στις κάλπες αυτή την Κυριακή σε αυτές τις κάπως περιπλοκές εκλογές για το τοπικό κοινοβούλιο, στις οποίες τα αποσχιστικά κόμματα έδωσαν χαρακτήρα δημοψηφίσματος ως προς την ανεξαρτησία από την Ισπανία.

Σ’ αυτό το περιβάλλον, οι δυνάμεις που προσβλέπουν στην ανεξαρτησία κέρδισαν την απόλυτη πλειοψηφία στο καταλανικό κοινοβούλιο, παρότι δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν το 50% των ψήφων.

Ανοίγεται έτσι ένα αβέβαιο τοπίο, αν και οι αυτονομιστές θεωρούν πως δικαιούνται να προχωρήσουν τη ρήξη με την Ισπανία.

Αφότου έγιναν γνωστά τα εκλογικά αποτελέσματα, οι ενωτικές δυνάμεις έδωσαν έμφαση στο ότι οι αυτονομιστές δεν συγκέντρωσαν περισσότερο από το 50% των ψήφων, το οποίο και αποδεικνύει πως η πλειοψηφία των Καταλανών είναι αντίθετη στην απόσχιση.

Η συμμέτοχη του 77,5% ξεπέρασε κατά δέκα μονάδες την καταγεγραμμένη στις τοπικές εκλογές του 2012.

Κερδισμένοι και χαμένοι

Ο ηγέτης της αποσχιστικής συμμαχίας "Junts per Si" (Μαζί για το ναι), Αρτούρ Μας, που συγκέντρωσε 62 έδρες από το σύνολο των 135 του κοινοβουλίου, διαβεβαίωσε πως τα αποτελέσματα αυτά αποτελούν εντολή αναζήτησης ανεξαρτησίας. 

Η δεύτερη πολιτική δύναμη ήταν το νεοσύστατο κόμμα "Ciutadans" (Πολίτες) που κέρδισε 25 έδρες, τριπλασιάζοντάς τες σε σχέση με το 2012, εδραιώνοντας τη θέση του ως αξιωματική αντιπολίτευση.

Ο  σχηματισμός αυτός, που θα εμφανιστεί για πρώτη φορά σε εθνικό επίπεδο στις εκλογές του Δεκεμβρίου, κέρδισε την ψήφο πολιτών δυσαρεστημένων με παραδοσιακές δυνάμεις όπως το Καταλανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSC) και το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ).

Μολονότι το PSC απώλεσε δυναμική καταλαμβάνοντας 16 μόνο έδρες, άντεξε περισσότερο στην καταιγίδα από το ΡΡ που υπέστη συντριβή εκλέγοντας 11 μόνο βουλευτές από τους 19 που έβγαλε το 2012.

Ναι… αλλά όχι

«Οι Καταλανοί ψήφισαν ναι στην ανεξαρτησία», είπε ο Αρτούρ Μας, ο οποίος θεώρει πως έχει νομιμοποιηθεί το σχέδιο του για απόσχιση.

Ωστόσο, η αντιπολίτευση υποστηρίζει πως η πλειοψηφία απέρριψε  την απόσχιση.

Για να αποκτήσει τον έλεγχο του αυτονόμου κοινοβουλίου το «Μαζί για το ναι» χρειαζόταν τις 68 έδρες.

Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να συμμαχήσει με την άλλη ομάδα που προωθεί την ανεξαρτησία, τον αριστερό ριζοσπαστικό σχηματισμό «Candidatura d' Unitat» Popular (Υποψηφιότητα Λαϊκής Ενότητας, CUP) που έβγαλε δέκα αντιπροσώπους.

Το «Μαζί για το ναι» διαβεβαίωνε στο πρόγραμμά του ότι εφόσον κέρδιζε τις εκλογές θα έθετε σε εφαρμογή ένα πλάνο που θα κατέληγε στην ανεξαρτησία της Καταλονίας το αργότερο σε 18 μήνες.

Οι ψήφοι της αυτονομιστικής συμμαχίας μαζί με αυτούς της CUP συγκέντρωσαν το 47,9% επί των ψηφισάντων.

Τώρα τι γίνεται;

Διάλογος, πολύς διάλογος. Με τέτοιο πολιτικό σκηνικό είναι πιθανό να ακολουθήσουν εβδομάδες διαπραγματεύσεων.

Και σίγουρα δεν θα είναι εύκολο να καταλήξει σε κυβερνητική συμφωνία, μιας και το πρώτο εμπόδιο που θα πρέπει να υπερπηδήσουν οι αυτονομιστές είναι η εύρεση κοινών σημείων.

Από τη μια, το «Μαζί για το ναι» είναι μια συμμαχία που καλύπτει ένα φάσμα κομμάτων με διαφορετικό πολιτικό πρόσημο, συμπεριλαμβανομένου κι ενός χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, την ώρα που το CUP είναι ένα κίνημα της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Εκ των πραγμάτων, η CUP επέλεξε να μην αποτελέσει μέρος της συμμαχίας αυτής κι έδειξε να απορρίπτει το να είναι ο Αρτούρ Μας, ένας συντηρητικός πολιτικός, πρόεδρος της τοπικής κυβέρνησης.

Το μεγαλύτερο στραπάτσο θα ήταν για τους αυτονομιστές να μην καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση με απόλυτη πλειοψηφία, εάν δεν έρθουν σε συμφωνία.

Μεταξύ των δυσκολιών που θα έχουν να αντιμετωπίσουν είναι το σύνταγμα της χώρας που δεν επιτρέπει την απόσχιση περιοχών.

Το διμερές αυτονομιστικό πλάνο συμπεριλαμβάνει τη δημιουργία νέων τοπικών οργάνων,  ένα καταλανικό σύνταγμα, μια κεντρική τράπεζα και δικαστικό σύστημα.

Το μέλλον

Υπάρχουν αναλυτές που θεωρούν πως τα άσχημα αποτελέσματα του ΡΡ είναι δείγμα του ότι η κυβερνητική στρατηγική του Μαριάνο Ραχόι έχει αποτύχει.

Παρά ταύτα, το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι έστειλε καθησυχαστικό μήνυμα μέσω κοινωνικής δικτύωσης, διαβεβαιώνοντας πως θα συνεχίσει «να εγγυάται την ενότητα της Ισπανίας».

Η κυβέρνηση του Ραχόι έχει αντιταχθεί στη διενέργεια δημοψηφίσματος, με το επιχείρημα πως αντίκειται στο σύνταγμα της χώρας κι έχει διαβεβαιώσει πως θα κάνει χρήση κάθε δυνατού νομίμου μέσου για να αποφευχθεί η διαδικασία μιας καταλανικής απόσχισης.

Ωστόσο, μια τόσο εμφατική νίκη για τους αυτονομιστές στο τοπικό κοινοβούλιο είναι ένα δυνατό χτύπημα για την κυβέρνηση του, τρεις μόλις μήνες από τη διεξαγωγή γενικών εκλογών, και δίνει πάτημα σε εκείνους που πιστεύουν πως η κεντρική κυβέρνηση θα έπρεπε να ήταν πιο ανοιχτή στον διάλογο.

Το αίσθημα για ανεξαρτησία εντάθηκε με την οικονομική κρίση που τώρα διαπερνά την Ισπανία και άφησε διψήφια ποσοστά ανεργίας.

Τους τελευταίους μήνες έχει επεκταθεί ο φόβος του ότι μια εδαφική συνένωση στη χώρας θα μπορούσε να επηρεάσει την εμπιστοσύνη των αγορών και την οικονομική ανάκαμψη της.

Μετάφραση στα ελληνικά: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου

   

 

  

Μάριο Βάργκας Γιόσα: La ciudad y los perros (απόσπασμα)

Μεταφρασμένο απόσπασμα από το μυθιστόρημα “La ciudad y los perros” (Edición conmemorativa del cincuentenario, Alfaguara, 2012, pp.186-188) του σπουδαίου περουβιανού συγγραφέα, Μάριο Βάργκας Γιόσα. Ευχαριστώ την Ειρήνη Χατζηκουμή για την πολύτιμη συμβολή της.

 

www.rae.es

Δεν πιστεύω  πως ο διάολος υπάρχει αλλά είναι φορές που ο Τζαγκουάρ με κάνει κι αμφιβάλλω. Αυτός λέει πως δεν πιστεύει, αλλά είναι ψέματα, και καλά. Φάνηκε όταν την έχωσε στον Αρόσπιδε επειδή μίλησε άσχημα για την αγία Ροζαλία. «Η μάνα μου ήταν ταγμένη στην αγία Ροζαλία κι όποιος μιλάει άσχημα γι αυτήν είναι σαν να μιλάει άσχημα για τη μάνα μου», και καλά. Ο διάολος πρέπει να έχει το πρόσωπο του Τζαγκουάρ, το ίδιο του το γέλιο και τίποτα μυτερά κέρατα. Έρχονται να πάρουν τον Κάβα, είπε, τ’ ανακαλύψανε όλα. Κι έβαλε τα γέλια, την ώρα που ο Ρόλος κι εγώ χάναμε τη μιλιά μας και μας σηκωνότανε η τρίχα. Πώς το μάντεψε; Ονειρεύομαι συνέχεια πως τον ζυγώνω από πίσω και τον σωριάζω και του ρίχνω στο έδαφος, γκαπ, παφ, κρακ. Να δούμε τι θα κάνει όταν ξυπνήσει. Κι ο Ρόλος το ίδιο πρέπει να σκέφτεται. Ο Τζαγκουάρ είναι ένα κτήνος, Βόα, τέτοιο γομάρι δεν υπάρχει, μου είπε απόψε, είδες πώς το μάντεψε για τον βλάχο, πώς γέλασε; Αν μου την είχανε φέρει εμένα, να δεις που και πάλι θα κατουριότανε στα γέλια. Αλλά μετά, λες και τον έπιασε τρέλα, μόνο που δεν ήτανε για τον βλάχο, αλλά για τον ίδιο. «Εμένα είναι που μου την έχουνε φέρει, δεν ξέρουνε με ποιόνε τα βάζουνε», όμως αυτός που είναι μέσα είναι ο Κάβα, μου σηκώνεται η τρίχα, κι άμα στο τέλος καθότανε η μπίλια σ’ έμενα; Θα μ’ άρεσε να του την φέρνανε του Τζαγκουάρ, να βλέπαμε τη φάτσα του, κανείς δεν του την φέρνει ποτέ, αυτό είναι και το πιο σπαστικό, όλα τα προβλέπει. Λένε πως τα ζώα αντιλαμβάνονται τα πράγματα από τη μυρωδιά. Μυρίζουνε και να τα μας, από τη μύτη τους μπαίνουνε όλα όσα πρόκειται να συμβούνε. Η μάνα μου λέει: τη μέρα του σεισμού του ’40 κατάλαβα πως κάτι θα συμβεί, ξάφνου τα σκυλιά της γειτονιάς τρελαθήκανε, τρέχανε και ουρλιάζανε σαν να ’βλεπαν τον διάολο με τα κέρατα και την τρίχα κάγκελο. Λίγο μετά ξεκινούσε το τρέμουλο. Έτσι κι ο Τζαγκουάρ. Έβαλε τη γνωστή του φάτσα κι είπε «κάποιος την έριξε τη ρουφιανιά του», «μα την Παναγία, ναι», κι ο Ουαρίνα κι ο Μόρτε ούτε που εμφανιστήκανε, ούτε που ακουστήκανε τα βήματα τους, ούτε τίποτα. Ντροπή, δεν τον είδε ούτε αξιωματικός, ούτε υπαξιωματικός, θα τον είχανε χώσει μέσα εδώ και καιρό, εδώ και τρεις βδομάδες θα ήτανε στον δρόμο, αίσχος, να δεις που θα ’ναι κάνας δόκιμος. Κάνα στραβάδι ίσως ή κανένας της Τετάρτης. Και της Τετάρτης στραβάδια είναι, πιο μεγάλα, πιο ψαγμένα, αλλά στο βάθος στραβάδια. Εμείς ποτέ δεν ήμασταν εντελώς στραβάδια, στον Κύκλο το χρωστάμε, κάναμε και μας σεβόντουσαν, δεν ήταν κι εύκολη η δουλειά μας. Όταν ήμασταν στην Τετάρτη διανοήθηκε κανένας από την Πέμπτη να μας βάλει να στρώσουμε κρεβάτια; Τόνε ρίχνω κάτω, τόνε φτύνω, Τζαγκουάρ, Ρόλος, Κάβα βλάχο, μπορείτε να με βοηθήσετε; Με τσούζουνε τα χέρια από τόσο ξύλο σ’ αυτήν την αδερφάρα. Ούτε καν με τους στούμπους της Δεκάτης δεν τα βάζανε, όλα τα χρωστάνε στον Τζαγκουάρ, ήταν ο μόνος που δεν άφησε να τον βαφτίσουνε, έδωσε το παράδειγμα, άντρας βαρβάτος, τι να λέμε. Περάσαμε κάνα δυο μέρες καλές, καλύτερες απ’ όλα όσα ήρθανε μετά, αλλά δεν θα ’θελα να γυρίσει ο χρόνος πίσω, το αντίθετο μάλλον, να ’χε περάσει, εκτός κι αν στραβώνανε όλα με την ιστορία του βλάχου, θα τον σκότωνα έτσι και τρομάξει και μας μπλέξει όλους. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά για πάρτη του, λέει ο Ρόλος, κιχ δεν θα βγάλει ακόμη κι αν του χώσουνε πυρωμένο σίδερο. Μεγάλη αναποδιά να καείς τώρα στο τέλος, ακριβώς πριν τις εξετάσεις, για ένα βρωμότζαμο, όχι, ρε. Δεν θα μ’ άρεσε να ’μουνα ξανά στραβάδι, γνωρίζοντας το τι είναι, έχοντας την εμπειρία. Έχει στραβάδια που λένε εγώ θα γίνω στρατιωτικός, εγώ θα γίνω αεροπόρος, εγώ θα γίνω ναυτικός, όλοι οι ασπρουλιάρηδες θέλουνε να γίνουνε ναυτικοί. Κάνε υπομονή κάνα δυο μήνες και μετά τα λέμε.     

Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου