Ισαμπέλ Αγιέντε: Αφροδίτη (1997)

Η χιλιανή συγγραφέας Ισαμπέλ Αγιέντε γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1942 και είναι μέλος της Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών των Η.Π.Α. Τα έργα της έχουν φτάσει τα 65 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως κι έχουν μεταφραστεί σε 35 γλώσσες. Θεωρείται η πιο πολυδιαβασμένη συγγραφέας ισπανικής γλώσσας, που είναι ακόμη εν ζωή. Το αυτοβιογραφικό της έργο Αφροδίτη, του οποίου η εισαγωγή ακολουθεί μεταφρασμένη, εκδόθηκε το 1997.

Αφροδίτη (Εισαγωγή),

της Ισαμπέλ Αγιέντε (1997)

Μετανιώνω τόσο για τις δίαιτες, για κείνες τις υπέροχες γεύσεις που απέρριψα λόγω ματαιοδοξίας, όσο και για τις ευκαιρίες να κάνω έρωτα που άφησα να προσπεράσουν για ν’ ασχοληθώ με εκκρεμείς υποθέσεις ή λόγω πουριτανισμού. Στους περιπάτους μου μεσ’ από τους κήπους της μνήμης, ανακαλύπτω πως οι αναμνήσεις μου  σχετίζονται με τις αισθήσεις. Η θεία μου η Τερέσα, αυτή που έφτασε να μεταμορφωθεί σε άγγελο με φτερουγίτσες στους ώμους, θα είναι πάντοτε συνδεδεμένη με τη μυρωδιά μιας καραμέλας με άρωμα μενεξέ. Με το που έκανε την εμφάνισή της σπίτι μας εκείνη η καταπληκτική αρχόντισσα, με το γκρίζο της φουστάνι που φώτιζε διακριτικά ένας μεταξωτός γιακάς και μ’ ένα πρόσωπο βασίλισσας εστεμμένης από χιόνι, τρέχαμε τα παιδιά στο διάβα της κι εκείνη άνοιγε με τελετουργικές κινήσεις την πολυκαιρισμένη τσάντα της, πάντα την ίδια, έβγαζε το χρωματιστό μεταλλικό κουτάκι και μας έδινε από μια καραμέλα μενεξεδένια. Κι από τότε, κάθε φορά που η χαρακτηριστική ευωδιά του μενεξέ υποδήλωνε την παρουσία του στον αέρα, η εικόνα της άγιας εκείνης θείας, που έκλεβε λουλούδια απ’ τους ξένους κήπους για να τα πάει στους ετοιμοθάνατους του ασύλου, επιστρέφει ανέγγιχτη στην ψυχή μου. Σαράντα χρόνια αργότερα έμαθα πως επρόκειτο για το σήμα κατατεθέν της Ιωσηφίνας Βοναπάρτη, η οποία εμπιστευόταν τυφλά την αφροδισιακή δύναμη εκείνου του φευγαλέου αρώματος που όσο γρήγορα ξεπηδά με ένα σφρίγος σχεδόν μεθυστικό, άλλο τόσο εξαφανίζεται δίχως ν’ αφήσει ίχνη, για να επιστρέψει στη στιγμή έχοντας ξανανιώσει. Οι εταίρες στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν πριν από κάθε ερωτική συνεύρεση για ν’ αρωματίσουν την ανάσα και τις ερωτογενείς περιοχές, αφού αναμεμειγμένο με τη φυσική μυρωδιά της αναπνοής και των γυναικείων εκκρίσεων, ξυπνά τη μελαγχολία των πρεσβυτέρων και αναστατώνει με τρόπο ανυπόφορο το πνεύμα των νεαρών ανδρών. Στο Τάντρα, μια μυστικιστική και πνευματική φιλοσοφία που εξυμνεί την συνένωση των αντιθέτων σε κάθε επίπεδο, από το κοσμικό μέχρι το πιο ασήμαντο, και στην οποία ο άνδρας και η γυναικά αποτελούν αντανακλάσεις θεϊκών δυνάμεων, το μενεξεδί είναι το χρώμα της θηλυκής ερωτικότητας, γι αυτό και το έχουν υιοθετήσει κάποια φεμινιστικά κινήματα.     

Μετάφραση στα ελληνικά: Γιώργος Χατζητριανταφύλλου